در سالهای اخیر، زندگی در مجتمعهای مسکونی را میتوان یکی از مهمترین تحولات در رابطه با سکونت برشمرد که به شکلی فراگیر تبدیل به فرم زیست و مسکن معاصر در شهرها شده است. در این راستا بحرانهای برآمده از آپارتماننشینی مجموعه وسیعی از اختلالات روانی همچون: استرس، اضطر أکثر
در سالهای اخیر، زندگی در مجتمعهای مسکونی را میتوان یکی از مهمترین تحولات در رابطه با سکونت برشمرد که به شکلی فراگیر تبدیل به فرم زیست و مسکن معاصر در شهرها شده است. در این راستا بحرانهای برآمده از آپارتماننشینی مجموعه وسیعی از اختلالات روانی همچون: استرس، اضطراب، افسردگی و... را به وجود آورده است. پژوهش حاضر بر پایه ارزیابی و تحلیل میزان تأثیر مؤلفههای کالبدی محیطى بر سلامت روان انجام گرفته تا شاید نتایج آن راهگشایى براى طراحى فضاهای مسکونى سالم و رو به رشد باشد. قابل ذکر است جهت سنجش سلامت روان افراد، از پرسشنامه استاندارد GHQ-12 استفاده شده و برای بررسى المانهای محیطى، مؤلفههای کالبدى محیطی مدنظر قرارگرفته است. همچنین یک پرسشنامه محقق ساخت بر مبنای مؤلفههای مؤثر کالبدی محیطی تهیه شده که 340 نفر از ساکنین مجتمعهای مسکونی مختلف شیراز به آن پاسخ دادهاند و نیز جهت انجام تحلیل و پردازش اطلاعات از نرمافزار SPSS استفاده شده است. یافتههاى پژوهش حاضر نشان میدهد که، محیط کالبدى مجتمعهای مسکونی نقشی اساسی در کیفیت زندگی ساکنین و درنتیجه بیشترین تأثیر منفى بر سلامت روان ساکنان دارد؛ درنتیجه مشخص شده که رابطه قابل استنادی بین سلامت انسان و محیط کالبدي اطرافش وجود دارد و برای تأمین سلامت روان ساکنین باید مؤلفههای کالبدی محیطهای مسکونى مدنظر قرار گرفته و برای ارتقاء و رفع نقص آنها طراحان تلاش نمایند.
تفاصيل المقالة
مسکن همانطور که بهعنوان یک سرپناه مورد استفاده قرار میگیرد، دارای اهداف دیگری از قبیل ارائه خدمات متعدد و تأمین نیازهای افراد ساکن در آن مکان نیز است. زمانی که تصمیم به تعیین یک محل مشخص برای سکونت گرفته میشود، تأمین سطح قابلقبولی از رضایتمندی، دارای اهمیت ویژهای أکثر
مسکن همانطور که بهعنوان یک سرپناه مورد استفاده قرار میگیرد، دارای اهداف دیگری از قبیل ارائه خدمات متعدد و تأمین نیازهای افراد ساکن در آن مکان نیز است. زمانی که تصمیم به تعیین یک محل مشخص برای سکونت گرفته میشود، تأمین سطح قابلقبولی از رضایتمندی، دارای اهمیت ویژهای است. افراد زمانی از محل سکونت خود رضایت دارند که جوابگوی نیازهای آنها باشد. مردم اصلیترین عامل مؤثر در معماری هستند؛ بنابراین، طراحان و معماران باید نسبت به تأمین و ارتقاء سطح رضایتمندی ساکنین مجموعههای مسکونی، نهایت سعی خود را بکار گیرند. در این مقاله، بهمنظور بررسی ارتقاء رضایتمندی و عوامل تأثیرگذار بر آن در مجتمعهای مسکونی بلندمرتبه، عامل فضاهای پشتیبانی موردتوجه قرار گرفته است. روش تحقیق، توصیفی تحلیلی از نوع همبستگی و بر اساس هدف کاربردی است. روش گردآوری دادهها، روش کتابخانهای و برای دادههای اصلی پژوهش، روش میدانی در نظر گرفته شده است. ابزار گردآوری دادهها، مصاحبه با ساکنان مجتمع مسکونی پردیس چمران و استفاده از پرسشنامه است. اطلاعات جمع¬آوری شده با استفاده از نرمافزار 25SPSS مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفته است. نتایج نشان میدهد اولین اولویت فضای پشتیبان مربوط به فضاهای خدماتی همچون وجود آسانسور باربر ... است، پس از آن وجود فضاهای جمعآوری و شوتینگ زبالهها در مجتمع، وجود فضای بازی با ایمنی و امنیت کامل برای کودکان و وجود فضاهای فروشگاهی در جهت تأمین نیازهای مجموعه برای ساکنین دارای اهمیت بودند.
تفاصيل المقالة