بررسی عوامل مؤثر بر مشارکت عمومی کاربران و نظارت‌پذیری فضاها در پارک‌های شهری به منظور ارتقا سطح امنیت کودکان با استناد بر نظریه گراف‌ها (مطالعه موردی: پارک شفق تهران)
محورهای موضوعی :
سعید عظمتی
1
(استادیار گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. )
کیمیا جمشیدزاده
2
(دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران.)
کلید واژه: امنیت کودکان, نظارت‌پذیری, فضاهای عمومی, مشارکت عمومی, پارک‌های شهری.,
چکیده مقاله :
نیاز به امنیت، همواره از بنیادی‌ترین نیازهاي انسان در جامعه بشري به شمار می‌رود. در این میان، ایمنی و امنیت گروه‌های آسیب‌پذیر و به‌ویژه کودکان به‌عنوان یکی از آسیب‌پذیرترین اقشار جامعه، از اهمیت خاصی برخوردار است. حضور فعال مردم در شهر از عوامل افزایش امنیت در فضای شهری است تسلط و دیدن فضا و دیده شدن توسط مردم موجب ایجاد حس امنیت است. پژوهش حاضر با روش ترکیبی کمی و کیفی با جامعه تحقیق متشکل از 25 نفر متخصص است که در چارچوب مصاحبه‌ای باز و به روش نمونه‌گیری هدفمند با تکنیک گلوله برفی انتخاب شد و به تحلیل دیدگاه‌ها در نرم‌افزار اس پی اس اس پرداخته شده است. در ادامه با توجه به ضرایب به‌دست‌آمده از متغیرهای پژوهش به تولید گراف‌ها توسط نرم‌افزار گفی پرداخته شد. در نهایت به کمک نرم‌افزار دپث مپ شاخص‌های استخراج‌شده مرحله اول و دوم نظرسنجی مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت و به کمک نرم‌افزار آی گراف به انطباق تحلیل پلان‌ها با گراف‌های تولیدشده در مرحله قبل پرداخته شده است. نتایج به‌دست‌آمده نشان‌دهنده آن است که کاربران در انتخاب پارک‌های شهری جهت امنیت کودکان خود، بیشتر به دنبال فضاهایی هستند که در جذب افراد خصوصاً بزرگ‌سالان کارآمد بوده و به والدین اجازه نظارت‌پذیری بر فضا را می‌دهد هستند. همچنین با توجه به مطالعات صورت گرفته، فضاهای فرهنگی از بعد عملکرد با رتبه 4.46 در پارک‌های شهری عامل اصلی در جذب افراد جهت مشارکت عمومی می‌باشد.
Security remains a fundamental human need within society. The safety and well-being of vulnerable groups, particularly children, who constitute one of the most at-risk segments of society, hold particular significance. An active human presence contributes significantly to enhancing security in urban spaces. The ability to comprehend and observe the surrounding environment, as well as being visible to others, fosters a sense of security. The current research employs a blended quantitative and qualitative approach, involving a research community comprising 25 experts. These experts were selected through an open interview framework, utilizing a purposeful sampling method with the snowball technique. The gathered opinions were subsequently analyzed using SPSS26 software. According to the coefficients obtained from the variables, graphs were generated by Gefi software. Ultimately, the indicators extracted from the first and second stages of the survey underwent analysis using Depth Map software. The integration of the plan analysis with the generated graphs from the previous stage was deliberated using AGraph software. Based on the results, users are mostly looking for spaces that are efficient in attracting people when choosing urban parks for the safety of their children. Especially adults, and allow parents to monitor the space. Cultural spaces with a rating of 4.46 in urban parks are the main factor in attracting people for public participation.
1- ایران‌دوست، ک.، و غلامی زارچی، م. (1394). ارتقای فرصت حضور و مشارکت مردم با استفاده از معرفی گونه‌های فضای عمومی شهر خلاق (نمونه موردی شهر یزد). معماری و شهرسازی (هنرهای زیبا)، 20(2)، 47-58.
2- بردی آنامرادنژاد، ر.، و بلوری، ز. (1396). مؤلفه‌های تأثیرگذار در ارتقاء امنیت فضاهای عمومی (نمونه موردمطالعه: پارک‌های شهر آمل). آمایش محیط، 10(39)، 131-155.
3- بیبر، آ.، و هیگینز، ک. (۱۳۸۵). برنامه‌ریزی محیطی برای توسعه زمین. ترجمه بحرینی، ح. انتشارات دانشگاه تهران. تهران.
4- پاکزاد، ج. (1386). سیر اندیشه‌ها در شهرسازي 2 از کمیت تا کیفی. شهیدی آرمان¬شهر. تهران.
5- چپ‌نویس، پ.، نسترن، م.، و نوری، م. (1399). تبیین و ارزیابی عوامل مؤثر بر ارتقای کیفیت فضاهای بازی کودکان در شهرها با تأکید بر جنبه‌های ایمنی و امنیت کودکان از دیدگاه والدین؛ موردمطالعه بوستان کودک شهر اصفهان. مرمت و معماری ایران (مرمت آثار و بافت‌های تاریخی فرهنگی)، 10(22)، 87-106.
6- حاتمی¬نژاد، ح.، آروین، م.، محمدی وانانی، ا.، و بزرافکن، ش. (1396). تحلیلی بر توزیع فضایی جرائم در پارک‌های شهری (مطالعه موردی پارک‌های شهر تهران). پژوهش‌های راهبردی مسائل اجتماعی ایران (پژوهش‌های راهبردی امنیت و نظم اجتماعی)، 6(2)، 89-104.
7- ضیایی، ع.، مضطرزاده، ح.، و موحد، خ. (1401). گسـترش تحلیـل پارامتریـک بـر روی نظریـه ماتریـس برنامه‌دهی معمـاری ویلیـام ام پنا با اسـتناد بـه نظریـه گراف‌ها. معماری و شهرسازی ایران، 13(1)، 391-410.
8- قاسملویی، س.، و احدی، پ. (1394). تأثیر فرم، ساختار و فضای سبز در ایجاد حس امنیت در طراحی فضای دوستدار کودک. کنفرانس بین¬المللی معماری، شهرسازی، مهندسی عمران، هنر و محیط‌زیست، تهران.
9- قربانی، س.، و جلالی، ا. (1394). بررسی شاخص‌های ایمنی و امنیت در شهر دوستدار کودک نمونه موردی محله زیتون کارمندی شهر اهواز. اولین کنفرانس سالانه پژوهش‌های معماری، شهرسازی و مدیریت شهری.
10- کاشانی¬جو، خ.، هرزندی، س.، و فتح¬العلومی، ا. (1392). بررسی معیارهای طراحی مطلوب فضای شهری برای کودکان، نمونه موردی: محله نظامیه تهران. معماری و شهرسازی آرمان‌شهر، 5(11)، 239-249.
11- محمودنژاد، ف.، و امیدقانع، ر. (1392). بررسی نقش مشارکت مردمی در ارتقاء تنوع و امنیت در راستای ایجاد سرزندگی در محلات شهری (نمونه موردی: محله کلپا همدان). مطالعات محیطی هفت حصار (هفت حصار)، 1(3)، 57-66.
12- موسوی، س. چ.، ریاضی، س. ا.، و صادقی، ع. (1399). بررسی اثرگذاری فضای شهری بر ایمنی و احساس امنیت اجتماعی کودکان (نمونه موردی: بخش مرکزی شهر تهران). مطالعات امنیت اجتماعی، 11(61)، 187-218.
13- Gobster, P. H. (2002). Managing urban parks for a racially and ethnically diverse clientele. Leisure sciences, 24(2), 143-159.
14- Rabare, R. S., Okech, R., & Onyango, G. M. (2009). The role of urban parks and socio-economic development: case study of Kisumu Kenya. Theoretical and Empirical Researches in Urban Management, 4(3 (12), 22-36.
15- Saberian, J., Mak, M., & Hamrah, M. (2012). Clas sification of Dual graphs and their application in improving routing analyses. Journal of Transpor tation Engineering, 4(2).