بررسی پیكربندى ساختار فضایی کاروانسرای شاه عباسی در کرج به روش نحو فضا
الموضوعات :نسرین مختاری 1 , الهام اسفندیاری فرد 2 *
1 - کارشناسی ارشد معماری، مؤسسه غیرانتفاعی رسام، کرج، ایران.
2 - استادیار گروه معماری، مؤسسه آموزش عالی رسام، کرج، ایران (نویسنده مسئول).
الکلمات المفتاحية: بناهای تاریخی, چیدمان فضا, تغییر کاربری, معماری سنتی, کاروانسرا, مدرسه,
ملخص المقالة :
چيدمان فضا مجموعه‌اي از روش‌ها و تئوري‌هايي است كه به مطالعه چگونگي اثر متقابل ساختار پيكربندي فضا و سازمان و رفتارهاي اجتماعي می‌پردازد. بررسی چیدمان فضایی یکی از راهکارهای اساسی ارزیابی کاربری‌‌های هر بنایی است. این موضوع به‌‌ویژه در بناهای تاریخی نمود خاصی می‌‌یابد زیرا تکنیک چیدمان فضا و ترسیم نمودارهای توجیهی، امکان تحلیل روابط فضایی بناهای معماری را میسر می‌سازد. کاروانسرای شاه عباسی از تاریخچه چند قرنی برخوردار است که در مقاطع مختلف از کاربری‌‌های مختلف برخوردار بوده است. این مقاله به بررسی چيدمان فضایی كاروانسرای شاه‌‌عباسی کرج در دوره‌‌های زمانی صفویه و قاجاریه با استفاده از تكنيك اسپیس‌‌سینتکس یا همان چیدمان فضا می‌پردازد و باتوجه‌به تغییر کاربری کاروانسرای شاه عباسی به مدرسه در دوره قاجار به دنبال پاسخ‌دادن به این سؤال اصلی است که کاربری جدید به چه اندازه با روابط فضایی کاروانسرای شاه عباسی انطباق داشته است؟ و مزایا و معایب تغییر این کاربری چیست؟ برای پاسخ‌گویی به این سؤال ابتدا با استفاده از روش توصيفي تحليلي و مطالعات كتابخانه‌‌اي و برداشت‌‌هاي ميداني به بررسي چيدمان فضايي کاروانسرای شاه عباسی در دو دوره صفویه و قاجار پرداخته شده است. در ادامه ترسيم نمودار‌‌هاي توجيهي با استفاده از تکنیک نحو فضا و تحليل آن‌ها بر اساس عوامل گوناگون اثرگذار انجام گرفت. نتیجه تحقیق با تحلیل داده‌ها و مقایسه نمودار توجیهی با نمودارهای مدارس در دوره قاجار حاکی از آن است که چیدمان فضایی جدید کاروانسرای شاه عباسی در عصر قاجار که در نتیجه تغییر کاربری از کاروانسرا به مدرسه صورت پذیرفته بود علی‌رغم برخی معایب همچون کم‌توجهی به سلسله‌مراتب دسترسی مناسب و تهویه و تناسبات، به مقدار زیادی با روابط فضایی مدارس آن زمان انطباق دارد.
1- حسینی، آ.، و ارژمند، م. (1392). مطالعة تطبیقی معماری کاروانسراهای برونشهری و شهری ناحیة اصفهان در دورة صفویه (مطالعة موردی: کاروانسراهای مهیار و مادرشاه). فصلنامه علمی–پژوهشی مطالعات شهر ایرانی-اسلامی، 12، 45-57.
2- رفيع¬فر، ج.، و لرافشان، ا. (1384). بررسي انسان¬شناختي کاروانسراهاي عصر صفوي. مجلهنامه انسانشناسي، 2(4)، 37-60.
3- ریسمانچیان, ا و بل, س. (1389). شناخت کاربردی روش چیدمان فضا در درک پیکره بندی فضایی شهرها. نشریه هنرهای زیبا- معماری و شهرسازی، 2(43)، 49-56.
4- سهيلي، ج.، و رسولي، ن. (1395). مطالعه تطبیقی نحو فضای معماری کاروانسراهای دوره قاجاریه (مطالعه موردی: کاروانسراهای قزوین و کاشان). هویت شهر،10(26)، 47-60.
5- معماريان، غ، (1385). سيري در مباني نظري معماري. تهران: انتشارات سروش دانش.
6- معماریان، غ.، فیضی، م.، کمالی پور، ح.، و موسویان، م. (1391). ترکیب شکلی و پیکره¬بندی فضایی در مسکن بومی: مقایسه تطبیقی عرصه¬بندی فضای مهمان در خانه‌های سنتی کرمان. فصلنامه مسکن و محیط روستا، 31(138)، 3-16.
7- معماریان، غ. (1381). نحو فضای معماری. صفه، 12(35)، 75-83.
8- ملازاده، ع.، و بارانی پسیان، و.، و خسروزاده، م. (1391). کاربرد چیدمان فضایی در خیابان ولیعصر شهر باشت. مدیریت شهری, 10(29), 81-90.
9- هيلن براند، ر .(1377). معماري اسلامي. ترجمه اعتصام، ا. تهران: شرکت پردازش و برنامهريزي شهري.
10- Brown, F. E. (1990). Comment on Chapman: some cautionary notes on the application of spatial measures to prehistoric settlements. The social archaeology of houses, 93-109.
11- Hillier, B., & Hanson, J. (1997). The reasoning art. In The 1st International Space Syntax Symposium Proceedings.
12- Hillier, B. (2007). Space is the machine: a configurational theory of architecture. Space Syntax.
13- Orhun, D., Hillier, B., & Hanson, J. (1995). Spatial types in traditional Turkish houses. Environment and planning B: Planning and design, 22(4), 475-498.