Evaluating effective factors in changing the use of spaces with a regeneration approach
Subject Areas :
fatemeh
barghash
1
(Shiraz, Iran, Department of Art and Architecture, apadana institute of higher education)
maryam
dastgheib parsa
2
(Department of Art and Architecture, Apadana Institute of Higher Education, Shiraz, Iran)
Atena
abdosheikhi
3
(Department of Art and Architecture, Apadana Institute of Higher Education, Shiraz, Iran.)
Kimia Sadat
Tabibzadeh
4
(Department of Architecture, Shiraz Branch, Islamic Azad University, Shiraz, Iran)
Keywords: Change of use, regeneration, Lasting architecture, Revival, ,
Abstract :
The aim of this study is to identify the factors through which by creating a driving force in changing space used to regenerate spaces in it. This study examines the methods of intervention and change of use in spaces, identifying the components of space regeneration and their intervention areas. The research method of the research is qualitative approach and comparative method and in order to access the subject literature, the basic concepts have been collected from the library and survey method. The theoretical framework has been established through the study of books, articles, theses, and database searches. In the present study, the most influential criteria for changes in building use, with an emphasis on regeneration, have been gathered from the literature. Based on the conducted studies, quality criteria of space, elements and components, and consideration of previous usage have been extracted and examining the criteria in case examples including, Arghvan Administrative Office, Textile Art Gallery (Taropood), Water Museum in Vakil Reservoir, Newton Glasses Gallery, Rooberoo Hostel and 1330 House have been evaluated. The result of the above research indicates that the Water Museum in Vakil Reservoir, then the Textile Art Gallery of Shiraz and the Rooberoo hostel of Tehran are compatible with the with the characteristics of regeneration. Paying attention to the spatial quality, components and elements and paying attention to the previous use has a reciprocal relationship with the change of use of the building with a revitalization approach, and as a result, we get a lasting effect.
1- اجلالی‌دیز، م.، صداقتی‌دافچاهی، م.، و دلشادسیاهکلی، م (1400). عوامل مؤثر در تغییر کاربری میراث صنعتی به بناهای عمومی؛ موردمطالعه: موزه حیات‌وحش هفت‌چنار و گالری موزه زمان شیراز. معماری سبز، 7(1)، 64-51.
2- امين‌بيدختي، ع.، و شريفي، ن. (1394). تدوین راهبردهای باز زنده¬سازی بافت قدیم شهر سمنان با استفاده از تکنیک‌های FAHP و.SWOT جغرافيا و آمايش شهري-منطقه‌اي، 5(16)، 247-234.
3- بختیاری‌دوست، ف.، و کبیرصابر، م (1397). بازخوانش معیارهای طراحی داخلی، جهت تغییر کاربری ابنیه ارزشمند. معماری‌شناسی، 1(3)، 27-19.
4- بروکر، گ.، و استون، س. (1399). بازخوانی [بازطراحی]؛ اصول بازطراحی معماری داخلی. ترجمه مسعود، ا. انتشارات کتابکده کسری. مشهد.
5- بمانیان، م.، انصاری، م.، و الماسی‌فر، ن (1389). باززنده¬سازی «منظر فرهنگی» تخت سلیمان با تأکید بر رویکردهای بازآفرینی و حفاظت از میراث جهانی .ICOMOSمدیریت شهری، 8(26)، 26-7.
6- پدرام، ب.، ناسخیان، ش.، فرشته‌نژاد، س. م.، و اکبری، د. (1395). احیای یک هویت؛ امکان‌سنجی باززنده‌سازی حمام تاریخی خسروآغا. مرمت و معماری ایران، 6(12)، 66-51.
7- توتونچی، ر.، و فدائی‌نژاد بهرامجردی، س. (1399). معیارهای ظرفیت‌سنجی استفاده مجدد از بناهای تاریخی به‌منظور اعطای کاربری آموزشی، مورد مطالعاتی: دانشکده مرمت. معماری و شهرسازی آرمان‌شهر، 13(33)، 41-55.
8- جوهری، ف.، پورجعفر، م.، و مثنوی، م. (1391). تحلیلی پیرامون باززنده‌سازی مراکز شهری. هفت شهر، 3(41 و 42)، 35-23.
9- حجاجی، ز. (1396). تغییر کاربری خانه استادِ نجار به مکان اقامتی پذیرایی گردشگران. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، معماری داخلی دانشگاه سوره تهران.
10- حناچی، پ.، و مهدوی‌نژاد، م. (1389). بازآفرینی شهرها میراثی برای آینده. چاپ اول. انتشارات دانشگاه تهران. تهران.
11- خضری‌پور، م. (1395). طراحی داخلی مجتمع تجاری در کاروانسرای چهارسوق کرمان. پایان‌نامه کارشناسی ارشد معماری داخلی پردیس بین‌المللی فارابی دانشگاه هنر.
12- خواجه‌پور، م.، و رئوفی، ز. (1397). راهبردی نظری برای باززنده¬سازی دخمه‌های زرتشتیان در ایران (نمونه موردی: دخمه زرتشتیان کرمان). باغ نظر، 15(61)، 64-53.
13- دانشنامه هنر معماری (1398). دفتر اداری ارغوان، اثر زهره مهرابی، استودیو مهرآ. بازیابی شده از ارغوان-اثر-استودیو-مهرآhttp://www.Aoapedia.ir/
14- رضایي، ن.، البرزي، گ.، و عليلو، ل. (1399). ارزیابی اثرات سرمایه‌گذاری‌های بخش خصوصی در بافت تاریخی کاشان، از دیدگاه اجتماع محلی. صفّه، 30(3)، 59-76.
15- شالی‌امینی، و.، صداقت، ف.، و آل‌علی، س. (1392). تأثیر تغییر کاربری بر معماری داخلی نمونه تغییر کاربری خانه طاهری بوشهر به موزه مردم‌شناسی، سومین همایش ملی معماری داخلی و دکوراسیون، اصفهان.
16- صمدزاده‌یزدی، س.، انصاری، م.، و بمانیان، م. (1398). ارزیاﺑﯽ تأثیر ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺎرﺑﺮی ﺳﺎزﮔﺎر ﺑﺮ ﭘﺎیداری ﻣﺤﯿﻄﯽ (ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻮردی: ﻣﯿﺮاث ﺻﻨﻌﺘﯽ ایران). نقش‌جهان - مطالعات نظری و فناوری‌های نوین معماری و شهرسازی ۹ (۱)، ۷۷-۶۷.
17- طهماسبی، ا.، و ناسخیان، ش. (1399). تبیین مفهوم احیاء در بناهای تاریخی با مقایسه تطبیقی انواع مداخلات کارکردی. مطالعات باستان‌شناسی پارسه، 4(13)، 223-207.
18- عالی، ح، و زبان‌آور، ع. (1395). مرمت و احیای بناها و بافت‌های تاریخی. چاپ اول. انتشارات عمارت پارس. تهران.
19- عزيزي، م. م. (۱۳۷۹). سير تحول سياست‌هاي مداخله در بافت‌هاي كهن شهري در ايران. هنرهاي زيبا، 7، 46-37.
20- علایی، ن. (1397). باززنده‌سازی بافت تاریخی شهر فاس با اولویت حفظ منظر بومی آن. هنر و تمدن شرق، 6(20)، 36-31.
21- فتاحی، م. (1398). ارائه و بهره‌گیری از رویکرد معاصرسازی در طراحی داخلی کافه – رستوران «لوری» واقع در تفلیس گرجستان. نخبگان علوم و مهندسی، 4(9)، 160-145.
22- گلشن، ی. (1394). بررسی تأثیر تغییر کاربری بر معماری داخلی (مطالعه موردی: تغییر کاربری عمارت قوام‌السلطنه به موزه آبگینه و سفالینه). کنفرانس بین‌المللی معماری، شهرسازی، عمران، هنر و محیط‌زیست؛ افق‌های آینده، نگاه به گذشته، تهران.
23- معماری معاصر ایران (1399). گالری عینک نیوتن. بازیابی شده از http://:www.Caoi.ir/fa/projects/item/1536
24- معماری معاصر ایران (1400). خانه 1330. بازیابی شده ازhttp://www.Caoi.ir/fa/projects/item/1648
25- معین، م. (1363). فرهنگ فارسی. انتشارات امیرکبیر. تهران.
26- مهرعلیزاده، س. (1381). بهسازی حوزه‌های فرسوده شهری با تکیه‌بر مطالعات موردی محله کهنه‌بازار در شهر تبریز. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، معماری دانشگاه شهید بهشتی تهران.
27- موحدی، س.، و کشانی همدانی، م. (1396). عرضه خدمات اقامتی تجربه‌محور از طریق باززنده‌سازی خانه‌های تاریخی (نمونه موردمطالعه: محله تاریخی علی‌قلی‌آقا، اصفهان، ایران). گردشگری و توسعه، 6(1)، 117-99.
28- Bullen, P. A., & Love, P. E. (2011). Adaptive reuse of heritage building, Structural Survey. 29 (5), 411-421.
29- Cantacuzino, S. (1975). New uses for old buildings. London: Architectural press.
30- Häkkinen, T. (2007). Assessment of indicators for sustainable urban construction. Civ Eng Environ Syst, 24(4), 59-247.
31- Langston, C., & Shen, LY. (2007). Application of the adaptive reuse potential model in Hong Kong: A case study of Lui Sheng Chun. International Journal of Strategic Property Management, 11(4), 193-207.
32- Misirlisoy, D., & Gunce, K. (2016) Adaptive reuse strategies for heritage buildings: A holistic approach. Sustain Cities Soc, 8-91.
33- Throsby, D. (1997). Seven questions in the economics of cultural heritage. In Economic perspectives on cultural heritage (pp. 13-30). London: Palgrave Macmillan UK.
34- Worthing, D., & Bond, S. (2008). Managing built heritage: The role of cultural significance. John Wiley & Sons.