در دنیای امروز، فناوریها به حدی از پیشرفت و توسعه رسیدهاند که در سطح زندگی روزمره نیز غیر قابل چشمپوشی هستند. خانۀ هوشمند نمایانگر تعریف جدیدی از فضای خانگی است که با ورود هرچه بیشتر فناوری به خانهها همراه میباشد. جایگاه هوشمندسازی در ایران، بهعنوان یک پدیده وارد أکثر
در دنیای امروز، فناوریها به حدی از پیشرفت و توسعه رسیدهاند که در سطح زندگی روزمره نیز غیر قابل چشمپوشی هستند. خانۀ هوشمند نمایانگر تعریف جدیدی از فضای خانگی است که با ورود هرچه بیشتر فناوری به خانهها همراه میباشد. جایگاه هوشمندسازی در ایران، بهعنوان یک پدیده وارداتی نیازمند مطالعه و بررسیهای بیشتر است. هدف از این پژوهش پیدا کردن چالشهای پیش روی هوشمندسازی در خانههای ایرانی و دریافتن نوع نگرش کاربران به این موضوع است. در ادامه سعی شده است تا مزایا و معایب و نقاط قوت و ضعف خانۀ هوشمند با تکیه بر تجربه زیسته کاربران شهر تهران مورد بررسی قرار گیرد. این پژوهش برمبنای هدف یک تحقیق بنیادی و از حیث روش، یک مطالعه کیفی به شیوۀ مردمنگاريست که با انجام مصاحبه عمیق و نیمه ساختاریافته با دو گروه کاربران بالفعل و بالقوه خانۀ هوشمند در شهر تهران انجام شده است. دادههای حاصل از مصاحبهها با استفاده از نرمافزار اطلستی نسخه 9 مورد تحلیل موضوعی قرار گرفته است. یافتههای این پژوهش حکایت میکند که مؤلفههای مختلفی در میزان رضایت کاربران از هوشمندسازی خانهها مؤثر هستند که در گروه کاربران بالفعل عبارتند از مؤلفههای؛ روانشناختی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، زیرساخت و تکنولوژی و در گروه کاربران بالقوه نیز شامل مؤلفههای؛ اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی میباشد. نتایج نشان میدهد که علیرغم تصورات اولیه، کاربران بالفعل غالباً از زیستن در این فضاها احساس رضایت میکنند و حتی درصورت عدم رضایت کامل، مزایای هوشمندسازی را انکار نمیکنند. درواقع مهمترین چالش برای پذیرش خانۀ هوشمند از دیدگاه هر دو گروه، هزینههای بالای آن است.
تفاصيل المقالة