بهره‌گیری از دیوارنگاری در جهـت ارتقـای کیفی فضاهای عمومی شهری بر پایه ترجیحات مردمی (نمونه موردی: شهر قزوین)
الموضوعات :
ابوالفضل طغرایی
1
*
,
کیا مسعودی
2
,
عرفان طغرایی
3
1 - پژوهشگر دکتری شهرسازی، دانشکده هنر، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
2 - کارشناسی ارشد معماری منظر، دانشکده برنامه ریزی محیط ساختمان، دانشگاه فنی برلین، برلین، آلمان
3 - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشکده عمران و معماری، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
الکلمات المفتاحية: هنر عمومی, دیوارنگاری, فضای عمومی شهری, ترجیحات مردمی, قزوین.,
ملخص المقالة :
هنرهای عمومی یکی از کم‌هزینه‌ترین، و در عین حال مؤثرترین ابزارها برای خلق و ارتقای کیفی فضاهای شهری است. همچنین در جوامع دموکراتیک امروز هنرهای عمومی از جنبه سفارشی و زیبایی‌شناختی صرف فاصله گرفته است و در کنار تحولات فناورانه موجود، به عنوان ابزاری مهم برای ارتقای کیفیت فضاهای شهری مود توجه قرار دارند. در این بین، دیوارنگاره‌ها یکی از ملموس‌ترین انواع هنری عمومی است که در چرخه‌ای دیالکتیکی، از تمایلات و ترجیحات مردمی، یا حداقل قشر روشن‌فکر، اثر گرفته و در طول زمان بر ادراک و ارزش‌های فرهنگی آنها اثر می‌گذارد. هدف این پژوهش که کشف ترجیحات مردمی در حوزه دیوارنگاره‌های شهری و استفاده از آن برای تدوین یک چارچوب اولیه طراحی شهری برای دیوارنگاری‌ها در شهر قزوین است؛ را می‌توان ذیل رویکردهای قدرتمند مشارکتی به طراحی و ساماندهی فضاهای عمومی در شهرسازی امروز قلمداد کرد. مقاله حاضر مبتنی بر رویکردی تحلیلی-تجویزی، از روش‌های جمع‌آوری اطلاعات بر پایه مطالعات اسنادی، پیمایش میدانی و مصاحبه بهره می‌گیرد و می‌کوشد در سه گام به مرور مبانی نظری متأخر پیرامون دیوارنگاری، اخذ ترجیحات شهروندان قزوینی و در نهایت تفسیر داده‌ها و ارائه تجویزی راهبردی بپردازد. یافته‌های پژوهش بر مبنای ترجیحات مردمی نشان می‌دهد شهروندان قزوینی از حیث موضوع و محتوا، به گونه‌های طبیعت‌محور و حماسی-اساطیری و از حیث سبک و طرح به کاشی‌نگاری و دیوارنگاری‌های نورپردازانه تمایل دارند. هم چنین بر پایه توجه توأمان به کاستی‌ها و قابلیت‌های موجود چارچوبی راهبردی برای اقدام تدوین شده که مشتمل بر اهداف کلان سه‌گانه، شاخص‌های یازده‌گانه و راهبردهایی برای خلق فضاهای شهری مطلوب‌تر با استفاده از دیوارنگاری در قزوین است.
1. اسماعیل‌پور، ه. (۱۳۹۴). اکباتان و آپادانا پایتخت‌های گرافیتی ایران. همشهری محله. 25 خرداد 1394.
2. بلیکی، ن. (1398). طراحی پژوهش‌های اجتماعی. ترجمه چاوشیان، ح. تهران: نشر نی.
3. پایگاه اطلاع‌رسانی فرهنگ ایثار و شهادت www. navideshahed. com.
4. تولایی، ن. و پدوند، ش. (1378). آشنایی با ویژگی‌های فضایی-مکانی مسجد در ایران. مجموعه مقالات همایش معماری مسجد: گذشته، حال و آینده. جلد دوم. تهران: دانشگاه هنر.
5. حيدرزاده، پ. (1380) .سيري در نقاشي ديواري ايران و جهان. تهران: انتشارات دانشكده هنر و معماري.
6. حسامي، م. (1388) .نقاشي ديواري از طرح تا مرمت. تهران: انتشارات سمت.
7. خونساری، ش. (1395). نقش عکس در بازنمایی اسطوره شهادت در نقاشی دیواری شهر تهران. منظر، 8(36)، 12-19.
8. رستمی، م.، سروری زرگر، ر. و عینی، ح. (1396). تبیین و ارزیابی مؤلفه‌های هنر عمومی (نمونه موردی: پارک لامپینی بانکوک و ایل‌گلی تبریز). باغ نظر ،(49). 53-64.
9. رنجبر، ا. (1395). مقدمه‌ای بر هنر شهری و سیاست‌های ارتقا آن در کلان¬شهر تهران. دانش شهر(349)، تهران: مرکز مطالعات و برنامه¬ریزی شهر تهران.
10. زنگی، ب. (1395). کاربست دیوارنگاری شهری در دستیابی به منظر شهری انسان¬گرا. منظر (35). 40-49.
11. زنگی، ب. و احمدی، ب. (1395). بررسی کارکردهای هویت‌بخش هنر شهری دیوارنگاری در شهر ایرانی اسلامی. هنرهای صناعی اسلامی. ۱ (۱) :۴۶-۳۹.
12. کفشچیان مقدم، ا. (1383). بررسی ویژگی‌های نقاشی دیواری. هنرهای زیبا (20). 67-78.
13. کفشچیان مقدم، ا. (1388). بررسی دیوارنگاری معاصر تهران. قبل و بعد انقلاب. هنرهای زیبا (33). 103-114.
14. کفشچیان مقدم، ا.، دارش، ی. و رویان، س. (1390). ارزیابی دیوارنگاری معاصر تهران از دیدگاه مخاطب. هنرهای زیبا- هنرهای تجسمی. 2 (41). 63-70.
15. کشیر، م. و کفشچیان مقدم، ا. (1399). بررسی تاثیر کیفیت‌های بصری محیط بر نقاشی دیواری. پیکره (19). 42-55.
16. كوثري، م. (1388). درآمدي بر موسيقي عامه پسند. تهران: نشر طرح آينده.
17. لنگ، ج. (1395). آفرینش نظریه معماری. ترجمه عینی‌فر، ع. تهران: دانشگاه تهران.
18. مظفری‌خواه، ز. و کفشچیان‌مقدم، ا. (1391). قابلیت‌های هنر کمینه (مینیمال) در گرافیک محیطی شهری با تأکید بر نمونه‌های دیوارنگاره‌های شهری ایران. فصلنامه نگره، 7(22), 85-102.
19. Borgia, Nina & Grede, Stephan. (2009). Public Art Masterplan. London
20. City of Burlington. (2018). Public Art Master Plan Update. Burlington
21. Croydon Council. (2006). Public Art Master Plan for City of Croydon. Croydon.
22. Granger, F. (1934) “Virtuvius on Architecture” 2 Vol, New York; G. P. Putnam’s Sons.
23. Hornby, A. (2006). Oxford Advanced Learner’d Dictionary, Oxford: Oxford U. P.
24. Kwon, M. (2002). One Place After Another: Site Specificity and Locational Identity, MIT Press.
25. Mitrache’, G. (2012). Architecture-art-public space. Procedia social and Behavioral sciences 51. 560-571.
26. Motoyama, Y. & Hanyu, k. (2014). Does public art enrich landscape? The effect of public art on visual properties and effective appraisals of landscapes. Journal of Environment. 12-20.
27. Remser, A. (2005). Urban Regeneration on Challenge for Public Art, University of Barcelona: Departmen of Psychology-social.
28. Reshad, Karan. (2006). Urban Art. Kolah Studio, published online.
29. Transport & Regional Affairs Department.of the Environment. (2000). By Design: Urban Design in the Planning System: Towards Better Practice. London: Thomas Telford.
30. Vale of Glamorgan Council. (2018) Public Art in New development SPG. Vale of Glamorgan.